اکثر وقتها زود دیر میشود كم است اما مملو از واقعيت است براي آني كه واقعي ترين بود
یادمان میرود به کجا میرویم آنهم با این همه شتابی که در طول مسیر داریم.تنها در مسیر انرژی روشناییست که هر زمان به آن پی ببری انگار دیر نشده است حتی در واپسین لحظات عمر نه چندان با ارزش! ؟ نه چندان؟چرا؟
چون عمری که در آن ندانی از کجا آمده ایی و برای چه چیز است که آمده ایی بدون شک بی ارزش است.تنها در این زمان که دیر نشده است زمانی که آگاهانه تنفس کنی آگاهانه مولکول های اکسیژن را استنشاق کنی و درواقع عمل دم و بازدم را انجام دهی.آگاه باشی به قدم هایی که یکی پس از دیگری برداشته ایی و اینکه برای چه برداشته ایی.آگاهانه بیاندیشی،آگاهانه سخن بگویی،آگاهانه مهر بورزی،آگاهانه زندگی کنی و بدانی که هرکدام از اینها بر اساس یک نظم و یک خرد جمعی است که رقم میخورد تنها آن زمان است که دیر نشده است و به این درک خواهیم رسید،به درک اینکه کوچکترین و بزرگترین ما مخلوقات بر اساس یک اتفاق بوجود نیامده ایم و هیچ چیز در این جهان اتفاقی نیست حتی تغییر مسیر مورچه ایی کوچک در راه لانه اش
درباره این سایت